Partijtje lullig

een gevierendeeld viooltje
haar kleuren al jaren kwijt
ligt op straat wat te janken

toch de goten blijven stok
etalages bulken onverschillig
stoeptegels dragen kinderen
tekenen naïef wat kruisjes
duiven kijken toe op de nok
zijn aan hun schik gestoord

schoenen slobberen de huid
die zich niet meer weet
in het park hossen borsten

aan de zon nipt vadsig blauw
men draagt stenen in tassen
krijgt een hoofd dol van plot

de vijver doet geen rimpel
volle bomen flossen de lucht

en dat viooltje…

ach ja dat viooltje