Brief (199) uit Schiedam

Achter de computer zitten en zoals
wel vaker echt helemaal niets spe-
cifieks te vertellen hebben, bijvoor-
beeld over iets van belang uit het
dagelijks leven zoals een broeierige
knak in je gevoel voor de werkelijk-
heid met kans op onweer of godver
nog een heel erg stevig tikkie erger.

Tureluurkopstaren dan maar
naar hele vette krantenkoppen?

Een gebroken kruisje of andere ge-
knakte religieuze symbolen dragen
in plaats van een gebroken geweer-
tje in de huidige tijd en daar over
hels schrijven, is dat wellicht wat?

Of gewoon maar snoezig pennen
over het fijne vroeger toen alles
uiteraard veel beter was, alles in het
leven lekker nog eenvoudig was te
behappen, de ratrace nog niet was
uitgevonden, de religieplaag som-
tijds wat minder moordend was, een
burn-out die zelfs niet in dromen
voorkwam, jawel het leven kabbelde
rustig voort en men kabbelde lek-
ker mee zonder de druk van al het
moeten van tegenwoordig mee
te moeten beleven, toch? Kortom
zoiets als het aloude Zwitserleven-
gevoel van die verdomde opdring-
erige reclame van vroeger toen het
zogenaamd nog zo mooi kon zijn
allemaal. Uiteraard met ’t verzwijgen
van het op het eind hele sloten medi-
cijnen slikken om maar zo lang moge-
lijk van dat Zwitserleven-gevoel te
kunnen genieten. Onderwijl kromtrek-
kend van de pijnen die fijn door het
lichaam razen als was het hun laatste
bedoening de boel nog even op scherp
te zetten.

Tof toch zo’n reclame.

Zeker met dat verzwijgen in het mooi-
praatje van al die kraakaanslagen op
het lichaam tot de dood er uiteindelijk
toch nog pijnlijk fijn op volgt.

En zo gebeurt het als je niets te schrijven
hebt dat je verdomme gewoon weer op de
dood uitkomt en daar nog urenlang brie-
ven mee kan vullen.

Een gedichtje dan maar:

Een halve zee in het keukenraam

het moet allemaal te doen zijn

een vuilniszak knispert
weliswaar van het afgedankte
toch graag zal er nog genoeg
al zal je nooit ontsnappen
aan de b-klank van het nu

bij de Himba-stam slaan ze
met een stok bij wijze van initiatie
de voortanden uit het gebit
van jongemannen

wij hebben de arbeidsvitaminen
en uitnodigingen: men nodigt u

zo zoeken ze mensen met een thermosfles
en een wil naar vakantie in binnenzakken
kladvellen eigenlijk met waandiepe krabbels

wel vraagt men garantie

(bij het fietskopen moet je ook opletten dat
de wielen op de juiste plaats zich bevinden)

arbeidsvitaminen! én uitgenodigd!

heus, het moet allemaal te doen zijn